Osteopathie

Dr. STill

Osteopathie is ontstaan in het midden van de 19de eeuw. De Amerikaanse arts dokter Andrew Talor Still nam het besluit om te stoppen met het uitoefenen van de klassieke, officiële geneeskunde. Hij beschouwde deze als inefficiënt én gevaarlijk.

Om die redenen ging hij de anatomie en de medische wetenschappen opnieuw bestuderen. Zo kwam hij tot een nieuwe, medische benaderingswijze van de patiënt. Deze nieuwe kijk op de geneeskunde noemde hij de osteopathie.

In essentie gaat het erom dat alle structuren elkaar beïnvloeden en elk deel met een ander, direct of indirect, verbonden is. Binnen de osteopathie worden bewegingsverliezen van structuren opgezocht en vrijgemaakt.

Het was op 22 juni 1874 dat hij, om zijn eigen woorden te gebruiken, ‘Het spandoek van de osteopathie liet wapperen in de wind’. Hij stelde zijn methode voor aan zijn confraters aan de universiteit van Baldwin.  Echter ondervond hij er enkel misprijzen en tegenstand.

Nadat hij gedurende jaren al rondtrekkende de osteopathie praktiseerde, vestigde hij zich te Kirksville (Missouri).  In 1892 richtte hij de eerste school voor Osteopathie op (the American School of Osteopathy).
Later werd de naam gewijzigd in Kirksville College of Osteopathic Medicine. Tot op heden zijn hier 23.000 osteopaten afgestudeerd.

Niettegenstaande de tegenstand van de collega’s-geneesheren werd dokter Andrew Still bekend in heel de Verenigde Staten en velen volgden zijn methode.

Toen hij in 1917 stierf, waren er ondanks grote tegenstand van de ‘American Medical Association’, meer dan tien universiteiten waar men osteopaten opleidden.

Het doorzettingsvermogen van de Amerikaanse osteopaten en de doeltreffendheid waarmee zij werkten, leidde voor de osteopathie tot een erkenning. Via de wetgeving wordt vandaag in de Verenigde Staten osteopathie als een volwaardige geneeskunde wordt beschouwd.

Vele duizenden osteopaten zorgen er dagelijks voor het welzijn en de gezondheid van de Amerikanen.

Dr. Still

Osteopathie naar Europa

Dat de osteopathie ook naar Europa kwam, hebben we eigenlijk te danken aan John Martin Littlejohn, en leerling van dokter Still.

Na enkele jaren te hebben gedoceerd aan de school van Still, keerde hij terug naar Groot- Brittannië. In 1917 richtte hij in Londen de ‘British School of Osteopathy’ op. Deze bestaat nu verder onder de naam ‘University College of Osteopathy‘.

Op progressieve wijze verspreidde de osteopathie zich door heel Europa. De strijd voor de erkenning, zoals dat enkele decennia eerder het geval was in de Verenigde Staten, begon.

Momenteel is de osteopathie in Groot-Brittannië sinds 1992 volledig gelegaliseerd. Frankrijk is ook op weg naar erkenning.

In België was er een aanzet tot erkenning van de door de wet-Colla, daterend van 29 april 1999. Deze wet moest echter nog gestemd worden. Reeds in 1980 hadden de Belgische osteopaten de nodige structuren op punt gesteld met betrekking tot een interne controle van het beroep. Zij hebben namelijk beroepsverenigingen opgericht welke op hun beurt ethische commissies samenstelden.
De beroepsverenigingen hebben eveneens de GNRPO gesticht met als doel het beroep eenvormig te maken en het te vertegenwoordigen bij de overheid. Op deze manier zijn de osteopaten erin geslaagd om van de osteopathie een autonoom beroep te maken, met eigen verantwoordelijkheid en bewezen doeltreffendheid.

Iedereen osteopaat ??

Momenteel kan en mag iedereen in België zich osteopaat noemen.  Het is van belang dat de overheid middelen ter beschikking stelt om hier een einde aan te maken. Voor patiënten moet het mogelijk zijn om zich in alle gerustheid te wenden tot osteopathische behandelingen. Hierbij zouden ze geen vrees moeten hebben dat zij practici zouden raadplegen die in werkelijkheid geen professionele osteopaten zijn.